Adwokat Adam Ziętka jest autorem bardzo wielu publikacji prasowych, dotyczących spraw karnych cywilnych i rodzinnych.

(Uwaga, stan prawny mógł ulec zmianie.)

Poniżej przedstawione zostały niektóre z artykułów, które ukazały się w prasie na przestrzeni ostatnich lat.

Nie. Zgodnie z art. 898 § 1 kpc. darczyńca może odwołać darowiznę, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. W związku z powyższym przyjmuje się, że rażąca niewdzięczność odnosi się do takiego zachowania obdarowanej, które jest skierowane przeciw darczyńcy. Z tego powodu nie jest skuteczną podstawą odwołania darowizny zawiniona przez synową przyczyna rozwiązania małżeństwa ich syna w postaci zdrady małżeńskiej. Reasumując, jeżeli postępowaniu synowej nie można przypisać zawinionego zachowania wobec Pana jako teścia, mającego walor rażącej niewdzięczności, tym samym przesłanki ustawowe do odwołania darowizny nie zostały spełnione. 

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2012 r. V CSK 179/11 niewierność małżeńska godzi w trwałość związku małżeńskiego i jest z natury rzeczy wymierzona przeciwko małżonkowi, a nie przeciwko teściom, wobec powyższego nie stanowi rażącej niewdzięczności wobec darczyńcy-teścia w rozumieniu art. 898 § 1 kodeksu cywilnego.

Wprawdzie według art. 95 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego władza rodzicielska obejmuje m.in. prawo rodziców do wykonywania pieczy nad majątkiem dziecka, jednak należy podkreślić, iż w sposób samodzielny rodzice mogą dokonywać w imieniu dzieci tylko takich czynności, które wchodzą w zakres zwykłego zarządu nad majątkiem dziecka. 

Ponieważ sprzedaż nieruchomości, w której udziały należą do dziecka stanowi (zgodnie z utrwalonym orzecznictwem) czynność przekraczającą zwykły zarząd, tym samym reprezentacja rodzica w takim przypadku wymaga umocowania udzielonego przez sąd opiekuńczy. Stanowi o tym art. 101 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W tym celu należy wystąpić do Sądu opiekuńczego o wyrażenie zgody na dokonanie sprzedaży w imieniu dzieci udziałów w nieruchomości. Niezbędne też będzie wskazanie kandydata na kuratora, który w postępowaniu sądowym będzie zobowiązany reprezentować interesy dziecka. 

Sąd wyda postanowienie, w którym wyrazi zgodę na sprzedaż udziałów w nieruchomości należących do dzieci, wyłącznie w przypadku gdy uzna, iż będzie to zgodne z dobrem dziecka. Po wydaniu w/w postanowienia sprzedaż może być dokonana wyłącznie za pośrednictwem notariusza.

Zgodnie z art. 178a § 1 kodeksu karnego, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 

Ponieważ przestępstwo jest zagrożone alternatywnie trzema różnymi karami, podjecie decyzji, która z kar zostanie zastosowana zależy wyłącznie od Sądu, który powinien orzec na podstawie pełnego materiału dowodowego, według własnego uznania. 

Zgodnie z art. 69 kodeksu karnego, co do zasady Sąd może (ale więc nie musi) warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa.

Prawo najmu lokalu komunalnego, za który opłacany jest czynsz w wysokości ustalonej w uchwale rady gminy, na podstawie art. 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów stanowi składnik majątku wspólnego małżonków i podlega rozliczeniu przy podziale tego majątku. Jego wartość odpowiada różnicy pomiędzy czynszem opłacanym a czynszem wolnym, z uwzględnieniem, w konkretnych okolicznościach okresu prawdopodobnego trwania stosunku najmu. Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2008r. przy ustalaniu tej wartości nie uwzględnia się możliwości preferencyjnego zakupu lokalu przez najemcę. 

W sprawie o podział takiego majątku, Sąd przyznając w wyniku podziału to prawo jednemu z byłych małżonków i nakazując drugiemu wydanie lokalu, ma obowiązek orzec o uprawnieniu tego małżonka do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia. W takim przypadku prawo do wzięcia udziału w rozprawie ma również właściwa Gmina.

Jeżeli okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości, Sąd może uznać, iż przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W takim przypadku, w sytuacjach przewidzianych przez ustawę, Sąd może wydać tzw. wyrok nakazowy, opierając się na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału. Sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron. 

Zgodnie z art. 505 kodeksu postępowania karnego odpis wyroku nakazowego doręcza się oskarżonemu wraz z odpisem aktu oskarżenia. Oskarżonemu przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia tego wyroku. 

Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie. W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc; a sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych, a więc na rozprawie. Natomiast wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu staje się prawomocny.

Alimentów na rzecz dziecka można żądać dopiero po jego urodzeniu się, przy czym jeżeli ojcostwo mężczyzny, który nie jest mężem matki, nie zostało ustalone, zarówno dziecko, jak i matka mogą dochodzić roszczeń alimentacyjnych tylko jednocześnie z dochodzeniem ustalenia ojcostwa. 

Natomiast, zgodnie z art. 142 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli ojcostwo mężczyzny nie będącego mężem matki zostało uwiarygodnione, matka może żądać, ażeby mężczyzna ten jeszcze przed urodzeniem się dziecka wyłożył odpowiednią sumę pieniężną na koszty utrzymania matki przez trzy miesiące w okresie porodu oraz na koszty utrzymania dziecka przez pierwsze trzy miesiąca po urodzeniu. 

Termin i sposób zapłaty tej sumy określa Sąd w formie zabezpieczenia roszczenia.

Tak. Zgodnie z art. 1018 § 3 kpc oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone za pośrednictwem pełnomocnika. W tym celu osoba upoważniona musi złożyć do akt sądowych pełnomocnictwo upoważniające do złożenia oświadczenia o odrzuceniu spadku, w którym podpis Mocodawcy będzie urzędowo poświadczony. 

Oświadczenie o odrzuceniu spadku musi być złożone przez pełnomocnika w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Termin do złożenia oświadczenia zostanie zachowany, jeżeli w tym okresie pismo wpłynie do Sądu, lub zostanie nadane na poczcie. 

Co istotnie zgodnie z art. 1014 kpc spadkobierca nie może częściowo spadku przyjąć a częściowo odrzucić. Od wniosku o odebrania oświadczenia o przyjęcie lub odrzucenie spadku pobiera się opłatę stałą w wysokości 50 zł.

Aby brać czynny udział w procesie karnym przeciwko oskarżonemu, należy zgłosić swoje uczestnictwo w sprawie karnej jako oskarżyciel posiłkowy. Zgodnie z art. 54 kodeksu postępowania karnego dla uzyskania takiego statusu niezbędne jest złożenie oświadczenia, że będzie działał w takim charakterze w terminie do rozpoczęcia przewodu sądowego, tj. do rozpoczęcia odczytywania aktu oskarżenia. Ponieważ pokrzywdzony uzyskuje status oskarżyciela posiłkowego poprzez samo złożenie oświadczenia o zamiarze działania w tym charakterze, tym samym nie zachodzi potrzeba uzyskiwania orzeczenia o dopuszczeniu go do procesu. 

Zgodnie z art. 56 § 2 kk sąd może odmówić oskarżycielowi posiłkowemu udziału w postępowaniu, gdy uzna go za osobę nieuprawnioną, bądź złoży on swoje oświadczenie po terminie, czyli po rozpoczęciu przewodu sądowego. 

Co istotne, forma złożenia oświadczenia przez pokrzywdzonego, że będzie działał jako oskarżyciel posiłkowy, nie została w Kodeksie sprecyzowana. W związku z powyższym oświadczenie w tym zakresie można złożyć zarówno w formie pisemnej, jak i ustnie do protokołu rozprawy w Sądzie.

Nie. Zgodnie z art. 618 kpc w postępowaniu o zniesienie współwłasności sąd rozstrzyga także spory o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności, jak również wzajemne roszczenia współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy. Rozstrzygając spór o prawo żądania zniesienia współwłasności lub o prawo własności, sąd może wydać w tym przedmiocie postanowienie wstępne. Z chwilą wszczęcia postępowania o zniesienie współwłasności odrębne postępowanie w sprawach wyżej wymienionych jest niedopuszczalne. Sprawy będące w toku przekazuje się do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o zniesienie współwłasności. 

Po zapadnięciu prawomocnego postanowienia o zniesieniu współwłasności uczestnik nie może dochodzić roszczeń z tytułu posiadania rzeczy, chociażby nie były one zgłoszone w postępowaniu o zniesienie współwłasności. W toku postępowania o zniesienie współwłasności sąd powinien nakłaniać współwłaścicieli do zgodnego przeprowadzenia podziału, wskazując im sposoby mogące do tego doprowadzić. Gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wyda postanowienie odpowiadające treści wniosku. 

Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia przyznającego dotychczasowym współwłaścicielom części lub jednemu z nich całość rzeczy, własność przechodzi na uczestników wskazanych w postanowieniu.

Zgodnie z art. 428 kodeksu postępowania cywilnego rozprawa odbywa się bez względu na niestawiennictwo jednej ze stron. Jednakże w razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa powoda (czyli Pani) na pierwsze posiedzenie sądowe wyznaczone w celu przeprowadzenia rozprawy, postępowanie ulega zawieszeniu. Podjęcie postępowania następuje na wniosek powoda, nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od dnia zawieszenia postępowania. W razie niezgłoszenia takiego wniosku w ciągu roku po zawieszeniu, sąd umorzy postępowanie. 

Podkreślić należy, iż strona ma prawo osobiście uczestniczyć w posiedzeniu, na którym przeprowadza się dowód z przesłuchania świadków, a jej usprawiedliwione niestawiennictwo na to posiedzenie uzasadnia żądanie odroczenia rozprawy, choćby stawił się na nie jej pełnomocnik. Natomiast, jeżeli strona wezwana do osobistego stawiennictwa nie stawi się bez usprawiedliwionych powodów na posiedzenie, sąd może skazać ją na grzywnę według przepisów o karach za niestawiennictwo świadka, nie może jednak nakazać przymusowego sprowadzenia jej do sądu. 

W przypadku, gdy pozwany nie zażądał przeprowadzenia rozprawy podczas swojej nieobecności, ani nie składał wyjaśnień ustnie lub na piśmie, nie stawił się na rozprawę albo pomimo stawienia się nie brał w niej udziału, Sąd wydaje wyrok zaoczny.

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może domagać się podziału majątku wspólnego. Natomiast po orzeczeniu separacji, wspólność ustawowa ustaje. Dlatego małżonek pozostający w separacji może domagać się podziału majątku wspólnego. 

Aby dokonać podziału majątku należy złożyć wniosek w tym zakresie do sądu rejonowego, bądź udać się do notariusza (w przypadku zgody pomiędzy stronami). Podkreślić należy, iż przy podziale majątku można ponadto żądać ustalenia, jakie wydatki i nakłady zostały poczynione z majątku wspólnego na majątek osobisty i odwrotnie, i z tego tytułu podlegają zwrotowi. 

Do majątku wspólnego małżonków, który będzie dzielony po orzeczeniu separacji, należą przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej. A więc zarówno te, które nabyli wspólnie oboje małżonkowie, bądź tylko jeden z nich. Co istotne, do majątku wspólnego należą również dochody z majątku osobistego każdego małżonka.

Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty nieobjęte wspólnością majątkową. Są to np. przedmioty majątkowe, które każdy z małżonków nabył przed powstaniem wspólności ustawowej albo nabył przez dziedziczenie, zapis, darowiznę, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego.

Zgodnie z art. 1015 kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od zgonu męża. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z tzw. prostym przyjęciem spadku (a więc przyjęciem odpowiedzialności również za całe zadłużenie zmarłego). Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy spadkobiercą jest osoba nie mająca pełnej zdolności do czynności prawnych np. dziecko. Brak oświadczenia dziecka w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z tzw. dobrodziejstwem inwentarza, a więc przyjęciem odpowiedzialności za długi tylko do wysokości ujawnionego majątku po zmarłym. 

Ponadto, zgodnie z art. 1016 kodeksu cywilnego jeżeli jeden ze spadkobierców przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza, uważa się, że także spadkobiercy, którzy nie złożyli w terminie żadnego oświadczenia, przyjęli spadek z dobrodziejstwem inwentarza. W związku z powyższym należy uznać, iż zarówno syn jak i Pani nabyliście spadek z ograniczeniem odpowiedzialności za długi do wysokości ujawnionych aktywów, po zmarłym.

Zgodnie z art. 45 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód. Może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. 

Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy dług jednego z małżonków został zaspokojony z majątku wspólnego. 

Natomiast w postępowaniu podziałowym brak jest możliwości rozliczenia nakładów z majątku osobistego jednego z małżonków na majątek osobisty drugiego z małżonków.

Zgodnie z ustawą o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w (..)postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki z dnia 17 czerwca 2004 r., strona może wnieść skargę, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, stopień faktycznej i prawnej zawiłości sprawy i jej znaczenia dla strony. Sąd wydaje orzeczenie w przedmiocie skargi w terminie 2 miesięcy od złożenia skargi. Uwzględniając skargę, sąd na żądanie skarżącego może m.in. przyznać od Skarbu Państwa, sumę pieniężną w wysokości od 2 000 złotych do 20 000 złotych.

Z ustawy o VAT wynika, iż począwszy z dniem 1 stycznia 2011r. wzrasta stawka podatku VAT na roboty budowlane do 23%. W przypadku uprzedniego podpisania umowy przewidującej stawkę podatku w wysokości 22% z terminem realizacji w 2011r., może dojść do sporów prawnych pomiędzy kontrahentami. Rozwiązania zaistniałego sporu można szukać w dyspozycji art. 65 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w umowach należy badać raczej zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Ponieważ celem umowy było przerzucenie całego obciążenia kwotą podatku VAT na firmę budowlaną, nie powinno być wątpliwości, iż to ona powinna zostać obciążona nową wyższą stawką podatku. Na przyszłość sugeruję, w celu uniknięcia podobnych sporów, aby w umowach dokonywać zapisów o obciążeniu podatkiem VAT, według aktualnej przewidzianej przez ustawę stawki, aniżeli enumeratycznie ją wymieniać w umowie.

Zgodnie z art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przed terminem płatności może być zabezpieczone na majątku podatnika (a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim także na majątku wspólnym) jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, a w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. W każdym przypadku zaskarżenia decyzji organ odwoławczy zweryfikuje zasadność jej wydania pod kątem ziszczenia się powyższych przesłanek.

Wprawdzie, roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, jednakże, zgodnie z art. 123 kodeksu cywilnego – bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń. W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż 10-letni termin przedawnienia wyroku, należy liczyć od początku, począwszy od dnia umorzenia egzekucji. Czynność odbyła się więc zgodnie z prawem.

Z mocy art. 14 kodeksu cywilnego, dokonanie czynności prawnej (np. kupno telefonu komórkowego) przez osoby, które nie ukończyły trzynastu lat jest z mocy prawa nieważne. Wobec powyższego sprzedawca nie ma prawa odmówić przyjęcia telefonu, za równoczesnym zwrotem ceny. Wyjątek stanowi zawarcie umowy w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, bowiem umowa taka staje się ważna z chwilą jej wykonania (chyba że pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby niezdolnej do czynności prawnych).

Zgodnie z art. 491§ 1 kodeksu cywilnego, jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Może również bądź bez wyznaczania terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiazania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki. Wobec powyższego ma Pan wybór, z jakiego środka skorzystać. W przypadku odstąpienia od umowy, sprzedawca ma oczywiście obowiązek zwrotu zaliczki.

Brak zgody na poręczenie przez męża kredytu innej osobie, nie wpływa na ważność ani na skuteczność umowy poręczenia. Jednakże w takim przypadku bank może kierować swoje roszczenia, w zasadzie, do majątku osobistego poręczyciela, jak również do jego wynagrodzenia za pracę oraz innych dochodów z działalności zarobkowej. Majątek wspólny małżonków, w tym Pani wynagrodzenie za pracę nie może zostać zajęte na poczet roszczeń banku.

Jeżeli nie została Pani uznana przez Sąd za wyłącznie winną rozkładu pożycia i znajduje się Pani w niedostatku, można co do zasady, żądać alimentów od byłego małżonka. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 430 kodeksu postępowania cywilnego, małoletni, którzy nie ukończyli lat trzynastu, a zstępni stron, którzy nie ukończyli lat siedemnastu, nie mogą być przesłuchiwani w charakterze świadków. Należy jednak podkreślić, iż zakaz ten nie wyklucza tzw. informacyjnego przesłuchania dzieci przez Sąd.

Zgodnie z art. 110 Ordynacji Podatkowej rozwiedziony małżonek podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z byłym małżonkiem za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej. Odpowiedzialność taka jest jest ograniczona do wartości przypadającego udziału w majątku wspólnym, a ponadto dla jej powstania niezbędne jest wydanie przez Urząd Skarbowy decyzji ustalającej Pani odpowiedzialność jako osoby trzeciej.

Zasadą jest, iż pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Ponadto w przypadku tzw. zwolnień grupowych wypowiedzenie pracownikowi przebywającemu na urlopie wychowawczym umowy o pracę jest dopuszczalne z zasady, dopiero gdy pracownik przybywa na wychowawczym co najmniej 3 miesiące.

Oczywiście. Stanowi o tym art. 87 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym pełnomocnikiem procesowym strony może być nie tylko radca prawny, czy adwokat, lecz również rodzince, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające w stosunku przysposobienia. Należy jednak tak sformułować treść pełnomocnictwa, aby z niego wyraźnie wynikało uprawnienie dla Pana do reprezentacji brata przed Sądem.

W przypadku, gdy strony nie uzgodniły tej kwestii w umowie najmu, zastosowanie będzie miał art. art. 676 kodeksu cywilnego. W takiej sytuacji, Wynajmujący posiada dwa alternatywne uprawnienia: ma prawo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo może zażądać przywrócenia stanu poprzedniego. Najemca nie może, jeżeli nie wynika to z umowy, potrącić wartości nakładów z należnym czynszem. Przywrócenie stanu poprzedniego następuje na koszt Najemcy.

Zgodnie z art. 451 kodeksu postępowania cywilnego, dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. W braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych – na poczet najdawniej wymagalnego.

Kodeks pracy nie precyzuje, kiedy dochodzi do skutecznego cofnięcia złożonego podwładnemu wypowiedzenia stosunku pracy. Posiłkując się rozwiązaniami przewidzianymi w art. 61 § 1 kodeksu cywilnego, należy jednak podkreślić, iż wycofanie oświadczenia woli będzie skuteczne wyłącznie wtedy, gdy dotrze do pracownika równocześnie z wypowiedzeniem umowy o pracę lub wcześniej. Ponieważ oświadczenie pracodawcy o wycofaniu wypowiedzenia dotarło do Pani później, więc dla swojej skuteczności wymaga zgody pracownika. W przypadku nie wyrażenia zgody na powyższe, przysługuje Pani prawo do odwołania się do Sądu Pracy, jeżeli pracodawca przy wypowiedzeniu naruszył przepisy prawa pracy.

Oczywiście. Obowiązek solidarnego ponoszenia opłat wynika bezpośrednio z art. 6881 kodeksu cywilnego. Zgodnie z przytoczonym przepisem zasadą jest, że za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Należy jednak podkreślić, iż odpowiedzialność tych osób, ogranicza się do wysokości czynszu i innych opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania.

Oczywiście. Zgodnie z art. 1051 kodeksu cywilnego, spadkobierca, który spadek przyjął, może spadek ten zbyć w całości albo w części. To samo dotyczy zbycia udziału spadkowego. Należy jednak podkreślić, iż w ten sposób możliwe jest zbycie jedynie spadku, rozumianego jako masa spadkowa. Natomiast od tej sytuacji należy odróżnić zbycie udziału w konkretnym przedmiocie należącym do spadku, które dla skuteczności może być dokonane za zgodą wszystkich pozostałych spadkobierców.

Zaskarżenie czynności komorniczych nie będzie skuteczne, bowiem jak wynika ze stanu faktycznego, to bank (jako wierzyciel) nie poinformował komornika o spłacie długu. W takim przypadku zasadnym byłoby wezwanie banku do niezwłocznego złożenia u komornika wniosku o umorzenie egzekucji, a w razie niezłożenia takiego wniosku, można wytoczyć tzw. powództwo przeciw egzekucyjne. Pozwala na to art. 841 kodeksu postępowania cywilnego, w sytuacji, gdy po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło np. spłata zadłużenia.

W sytuacji, gdy wierzyciel (czyli kontrahent) zostaje zaspokojony poza postępowaniem egzekucyjnym, wskutek dobrowolnej spłaty przez Pana zadłużenia, wyrok nie traci automatycznie swojej ważności, czy wykonalności. A więc w przypadku złej woli wierzyciela może być on w dalszym ciągu przedłożony Komornikowi celem wykonania. 

Co istotne, w toku egzekucji nie może się Pan bronić zarzutem, że objęte wyrokiem roszczenie nie istnieje, a w szczególności, że wygasło ono na skutek zapłaty, bowiem tego rodzaju zarzut można podnieść tylko w drodze odrębnego procesu ? przy wytoczeniu tzw. powództwa przeciwegzekucyjnego z art. 840 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania cywilnego ( identycznie Sąd Najwyższy w postanowieniu z 27.1.1971 r., II CZ 16/71) . 

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem dłużnik (czyli Pan) może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części, jeżeli po powstaniu wyroku nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło np. w wyniku spłaty zadłużenia

Zgodnie z art. 451 kodeksu cywilnego dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce zaspokoić. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne. 

Natomiast, jeżeli dłużnik nie wskazał, który z kilku długów chce zaspokoić, a przyjął pokwitowanie, w którym wierzyciel zaliczył otrzymane świadczenie na poczet jednego z tych długów, dłużnik nie może już żądać zaliczenia na poczet innego długu. 

W braku oświadczenia dłużnika lub wierzyciela spełnione świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych – na poczet najdawniej wymagalnego.

Na wyjazd małoletniego za granicę na pobyt stały wraz z jednym z rodziców, któremu w wyroku rozwodowym powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej, potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego, jeżeli drugi z rodziców, nie złożył oświadczenia wyrażającego zgodę na wyjazd dziecka. Podstawą prawną takiego wniosku jest art. 97 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy.? Tak więc w niniejszym przypadku, sprawę musi rozstrzygnąć sąd. Jeśli Pani wniosek zostanie uwzględniony, orzeczenie zastąpi zgodę męża. We wniosku należy przedstawić powody, które skłaniają Panią do wyjazdu wraz z dzieckiem za granicę.

Podnieść też należy, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, wyjazd i zatrzymanie dziecka wbrew woli drugiego rodzica i bez zgody sądu może być uznane za nadużycie władzy rodzicielskiej i w skrajnych przypadkach może skutkować nawet jej pozbawieniem.

Zgodnie z art. 611 § 4 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego orzeczenie separacji ma skutki takie jak rozwiązanie małżeństwa przez rozwód (z zastrzeżeniem wyjątków). A więc tak jak przy rozwodzie małżonkowie nie są uprawnieni do dziedziczenia po sobie. Pozbawieni są również prawa do zachowku. Małżonek jest ponadto wyłączony od dziedziczenia, jeżeli spadkodawca wystąpił o orzeczenie separacji z jego winy, a jego żądanie było uzasadnione. Wyłączenia może żądać każdy z pozostałych spadkobierców ustawowych powołanych do dziedziczenia w zbiegu z małżonkiem. Wyłączenie małżonka od dziedziczenia następuje na mocy orzeczenia sądu. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku, gdy małżonkowie pozostają w faktycznej separacji (bez sądowego orzeczenia). Wówczas brak jest wątpliwości, iż małżonkowie w dalszym ciągu są uprawnieni do dziedziczenia po sobie.

Zasadą jest, iż Sąd orzekając rozwód nie zajmuje się podziałem wspólnego majątku, które często to długotrwałe, bowiem polega na wzajemnych rozliczeniach pomiędzy stronami. Istnieje jednak wyjątek, bowiem zgodnie z art. 58 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sąd może ? na wniosek jednego z małżonków – w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, z tym jednak zastrzeżeniem, iż przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu. W zasadzie więc Sąd orzekając rozwód przystąpi do jednoczesnego podziału majątku pod warunkiem zgodnego określenia przez małżonków projektu podziału oraz przy założeniu, iż przedmiotów majątkowych podlegających działowi nie będzie zbyt dużo. W Pani przypadku okoliczności faktyczne wskazują, iż byłaby możliwość jednoczesnego podziału majątku przy orzeczeniu rozwodu (np. poprzez przyznanie dla Pani własności mieszkania z obowiązkiem spłaty męża), pod warunkiem jednakże wyrażenia przed Sądem przez męża zgody na powyższe.

W świetle przytoczonych okoliczności przysługuje Pani status Pokrzywdzonego. Zgodnie z art. 53 kodeksu postępowania karnego w takiej sprawie pokrzywdzony może działać w procesie jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego – obok oskarżyciela publicznego (np. Prokuratora). Pokrzywdzony może aż do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej złożyć oświadczenie, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Zgodnie z art. 385 kodeksu postępowania karnego przewód sądowy rozpoczyna się od odczytania przez oskarżyciela aktu oskarżenia. Natomiast, w przypadku gdyby prokurator powtórnie wydał postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego (np. z powodu stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego przez sprzedawcę) pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu samodzielnie wnieść akt oskarżenia do sądu. Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego.

Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Według ustawodawcy czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. Uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli następuje w drodze powództwa lub zarzutu przeciwko osobie trzeciej, która wskutek tej czynności uzyskała korzyść majątkową. W wypadku gdy osoba trzecia rozporządziła uzyskaną korzyścią, wierzyciel może wystąpić bezpośrednio przeciwko osobie, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło, jeżeli osoba ta wiedziała o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną albo jeżeli rozporządzenie było nieodpłatne.

Nie. Zgodnie z art. 56 ustawy ? Prawo Bankowe z dnia 29 sierpnia 1997r., posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub lokaty terminowej może polecić pisemnie bankowi dokonanie – po swojej śmierci – wypłaty z rachunku wskazanym przez siebie osobom: małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu określonej kwoty pieniężnej (tzw. dyspozycja wkładem na wypadek śmierci). Należy jednak podkreślić, iż kwota wypłaty bez względu na liczbę wydanych dyspozycji, nie może być wyższa niż dwudziestokrotne przeciętne miesięczne wynagrodzenie za ostatni miesiąc przed śmiercią posiadacza rachunku. Kwota wypłacona zgodnie z powyższymi wskazaniami nie wchodzi do spadku. Natomiast wszystko ponad wskazany limit jest objęte spadkiem i podlega dziedziczeniu na ogólnych zasadach (a więc w przypadku dokonania wypłaty ponad wskazany limit, córki zobowiązane będą do zwrotu nadwyżki na rzecz spadkobierców). Nieco odmienna sytuacja nastąpi, gdyby Pani wydała więcej niż jedną dyspozycję wkładem na wypadek śmierci, a łączna suma dyspozycji przekroczyłaby limit, o którym mowa. W takim przypadku dyspozycja wydana później ma pierwszeństwo przed dyspozycją wydaną wcześniej. Na marginesie należy dodać, iż dyspozycja wkładem na wypadek śmierci może być w każdym czasie przez posiadacza rachunku zmieniona lub odwołana na piśmie.

W zaisniałej sytuacji ma Pan prawo żądać wymiany dachówek na takie, które odpowiadają złożonemu zamówieniu. Zgodnie z art. 8 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej z dnia 27 lipca 2002r. jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. 

Dopiero, gdy kupujący z przyczyn wyżej określonych nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Zgodnie z art. 388 kodeksu postępowania cywilnego w razie wniesienia skargi kasacyjnej, gdyby na skutek wykonania orzeczenia stronie mogła być wyrządzona niepowetowana szkoda, sąd drugiej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia do czasu ukończenia postępowania kasacyjnego lub uzależnić wykonanie tego orzeczenia od złożenia przez powoda stosownego zabezpieczenia. Zabezpieczenie może również polegać na wstrzymaniu wydania powodowi sum pieniężnych po ich wyegzekwowaniu od pozwanego lub na wstrzymaniu sprzedaży zajętego majątku.

Zgodnie z art. 60 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać alimentów od drugiego małżonka rozwiedzionego. Co istotne, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec o alimentach, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Obowiązek alimentacyjny wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu.

Zgodnie z art. 58 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka.

Nie. Zgodnie z art. 949 § 1 kodeksu cywilnego spadkodawca może sporządzić testament własnoręczny (tzw. holograficzny) wyłącznie w ten sposób, że napisze go w całości pismem ręcznym, podpisze i opatrzy datą. Ustawodawca nie uznaje za ważny testamentu, któremu brak jednego z w/w elementów, tj. spisania testamentu w całości pismem ręcznym, podpisu spadkodawcy, opatrzenia datą. Wyjątkowo brak daty nie pociąga za sobą nieważności testamentu własnoręcznego, jeżeli nie wywołuje wątpliwości co do zdolności spadkodawcy do sporządzenia testamentu, co do treści testamentu lub co do wzajemnego stosunku kilku testamentów.

Zgodnie z art. 730 § 2 kpc Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych w tym przypadku może nastąpić przez ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. W wypadku, kiedy lokal nie posiada urządzonej księgi wieczystej – o zakazie zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu zawiadamia się zarząd spółdzielni. Zgodnie bowiem z art. 48 prawa spółdzielczego, zarząd kieruje działalnością spółdzielni oraz reprezentuje ją na zewnątrz.

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Są może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka. Stanowi o tym art. 107 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Jeżeli termin nie został oznaczony w umowie, pożyczkobiorca obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni od wypowiedzenia dokonanego przez dającego pożyczkę. Stanowi o tym art. 723 kodeksu cywilnego. Wypowiedzenie powinno być dokonane w formie pisemnej.

Brak oświadczenia spadkobiercy w terminie 6 miesięcy od daty śmierci spadkodawcy jest równoznaczny z tzw. prostym przyjęciem spadku (a więc bez ograniczenia odpowiedzialności za długi). Jednakże gdy spadkobiercą jest osoba nie mająca pełnej zdolności do czynności prawnych (np. osoba małoletnia), brak oświadczenia spadkobiercy w w/w terminie jest równoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza, a którego konsekwencją jest ograniczenie odpowiedzialności za długi do wysokości aktywów spadkowych. Co istotne, jeżeli w rozpatrywanym przypadku nie złożyła Pani oświadczenia o odrzuceniu spadku również we własnym imieniu, ponosić będzie Pani odpowiedzialność za długi także tylko do wysokości ujawnionego majątku spadkowego. Stanowi o tym art. 1016 kc.

Nie. Z mocy art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy m.in. przez zstępnych. Co istotne, nie ma nawet potrzeby zgłaszania faktu darowizny Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, bowiem obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego, a tak by było w tym przypadku.

Do chwili tzw. działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe, a więc wierzyciel może żądać od każdego ze spadkobierców spłaty całego zadłużenia (natomiast spadkobierca, który dokona spłaty może zaś żądać zwrotu od pozostałych spadkobierców w takich częściach, które odpowiadają wielkości udziałów). Ograniczenie odpowiedzialności za długi następuje dopiero z chwilą działu spadku, lecz tylko do wysokości wartości przypadającego udziału w masie spadkowej. W związku z powyższym przekazanie wszystkich składników majątku pozostałym spadkobiercom, nie ma żadnego znaczenia dla zmniejszenia odpowiedzialności spadkowej. Stanowi o tym art. 1034 kc.

Wprawdzie sąd nie może w sprawie rozwodowej zrezygnować z przeprowadzenia postępowania dowodowego, jednakże w okolicznościach wskazanych w art. 442 kpc, może ograniczyć przeprowadzenie dowodów do przesłuchania małżonków. Zgodnie z przywołaną podstawą, ?jeżeli pozwany uznaje żądanie pozwu, a małżonkowie nie mają wspólnych małoletnich dzieci, sąd może ograniczyć postępowanie dowodowe do przesłuchania stron?. Postępowanie dowodowe ma przede wszystkim na celu ustalenie okoliczności dotyczących rozkładu pożycia, jak również okoliczności dotyczących dzieci stron i ich sytuacji, a w razie uznania powództwa ? także przyczyn, które skłoniły do tego stronę pozwaną.

Oczywiście. Prawo najmu lokalu mieszkalnego komunalnego może być objęte sądowym podziałem pomiędzy byłymi małżonkami, pod warunkiem, że zostało uzyskane w czasie trwania małżeństwa. Zgodnie z art. 6801 kc, prawo to jest wspólne, niezależnie od panujących pomiędzy małżonkami stosunków majątkowych. Wartością prawa najmu (na potrzeby sprawy sądowej) jest różnica pomiędzy czynszem wolnym a czynszem regulowanym, ustalona z uwzględnieniem przypuszczalnego okresu trwania stosunku najmu. Stanowi o tym chociażby uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2002r. (III CZP 28/02). Reasumując, każdy z małżonków, któremu przypadnie ostatecznie prawo najmu, powinien zapłacić drugiemu połowę różnicy pomiędzy czynszem wolnym a czynszem regulowanym, zaś hipotetyczny okres trwania stosunku najmu ustali Sąd.

Nadmienię, iż mąż miał sprawę karną za psychiczne znęcanie się nad rodziną. Zgodnie z art. 58 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka również o sposobie korzystania z tego mieszkania, przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego z małżonka. Na zgodny wniosek stron sąd może w wyroku orzekającym rozwód orzec również o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego.

W przytoczonych okolicznościach sprzedawca nie ma prawa odmówić zwrotu towaru. Wynika to bezpośrednio z art. 7 ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów (…) z dnia 2 marca 2000r. Zgodnie z tym przepisem konsument, który zawarł umowę na odległość (a więc np. przez internet) może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni. W razie odstąpienia, umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. Odpowiadając na pytanie, czy towar można zwrócić po jego rozpakowaniu, należy wskazać, iż co do zasady towar należy zwrócić w stanie niezmienionym, jednakże w art. 7 ust. 3 w/w ustawy wprowadzono wyjątek zgodnie z którym kupujący ma prawo dokonać zmian w towarze w granicach zwykłego zarządu. W niniejszym przypadku rozpakowanie towaru i włożenie do niego baterii z pewnością nie przekroczyło granicy zwykłego zarządu, bowiem kupujący nie miał innej możliwości sprawdzenia towaru.

Zgodnie z art. 43 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym. W związku z powyższym Sąd rozstrzygający sprawę nie powinien uwzględnić żądania byłego męża. Natomiast przykładem sytuacji, w której zaistniałyby przesłanki do ustalenia nierównych udziałów, jest okoliczność, w której jeden z małżonków w sposób rażący i uporczywy nie przyczyniałby się do powstania majątku, trwonił zarobione pieniądze, bądź nie podejmował zatrudnienia pomimo takiej możliwości

Zgodnie z art. 845 kpc zająć można ruchomości będące we władaniu dłużnika. W związku z powyższym, Komornik nie bada stanu własności rzeczy, które chce zająć, lecz jedynie sprawdza czy dłużnik jest w ich władaniu. Ponieważ w tym przypadku tak było, należy uznać, iż czynność zajęcia została dokonana przez Komornika prawidłowo. Natomiast Panu przysługuje skierowanie sprawy do Sądu o zwolnienie zajętego pojazdu od egzekucji. Stanowi o tym art. 841 kpc, zgodnie z którym osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa. 

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996r. pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji. Należy jednak podkreślić, iż pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma. Dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy jest imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się, wystosowane przez Sąd, w charakterze strony lub świadka, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie.

Wbrew potocznym opiniom, weksel nie jest formą zabezpieczenia, jak np. hipoteka, czy zastaw, które dają pierwszeństwo wierzycielowi w zaspokojeniu swoich roszczeń na danej rzeczy. Weksel ma zupełnie inną funkcję, bowiem umożliwia wydanie przez Sąd nakazu zapłaty, bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Wynika to jednoznacznie z art. 485 § 2 kpc, który stanowi, iż sąd wydaje nakaz zapłaty przeciwko zobowiązanemu z weksla należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwają wątpliwości. Wierzyciel, który uzyskał nakaz zapłaty na podstawie weksla, nie jest jednak w żaden sposób uprzywilejowany, jeżeli nie dokona zabezpieczenia rzeczowego na konkretnym składniku majątku poprzez np. ustanowienie zastawu, czy hipoteki. 

Zgodnie z art. 467 kc, jeżeli dłużnik nie zna miejsca zamieszkania lub siedziby wierzyciela może złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego. Co istotne, złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia. Od tego też momentu pożyczkodawca nie może już naliczać Panu odsetek za zwłokę. W tym celu należy do Sądu skierować wniosek o zezwolenie na złożenie środków pieniężnych do depozytu sądowego. We wniosku należy wskazać: a) zobowiązanie, z którego płatność wynika, b) okoliczności uzasadniające złożenie, c) kwotę się składa, d) osobę, której pieniądze mają być wydane, oraz e) warunki pod którymi wydanie ma nastąpić.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż zrzeczenie się udziału w nieruchomości nie jest darowizną, lecz tzw. ?nieodpłatnym zniesieniem współwłasności?. Z mocy art. 3 ust. 15 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Ponieważ rodzeństwo zalicza się do I grupy podatkowej, w tym przypadku podatku nie będzie.

TAK. Zgodnie z art. 498 i 499 kodeksu postępowania cywilnego Sąd wydaje nakaz zapłaty, jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego, które nie jest oczywiście bezzasadne, zaś przytoczone okoliczności nie budzą wątpliwości. W takich przypadkach nie wyznacza się rozprawy, lecz pierwszą czynnością w sprawie jest wydanie nakazu zapłaty – w którym nakazuje się pozwanemu, żeby w ciągu dwóch tygodni zaspokoił roszczenie w całości wraz z kosztami albo w tym terminie wniósł sprzeciw do Sądu. Należy jednak podkreślić, iż Pani prawa nie zostały naruszone, bowiem w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę.

Zgodnie z art. 79 kodeksu cywilnego osoba nie mogąca pisać, lecz mogąca czytać może złożyć oświadczenie woli w formie pisemnej bądź w ten sposób, że uczyni na dokumencie tuszowy odcisk palca, a obok tego odcisku inna osoba wypisze jej imię i nazwisko, umieszczając swój podpis, bądź też w ten sposób, że zamiast składającego oświadczenie podpisze się inna osoba, a jej podpis będzie poświadczony przez notariusza lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę lub marszałka województwa z zaznaczeniem, że został złożony na życzenie nie mogącego pisać, lecz mogącego czytać.

Do podjęcia czynności, która przekracza zakres zwykłego zarządu (a taką jest wymiana dachu) potrzebna jest zgoda wszystkich właścicieli. Stanowi o tym art. 199 kodeksu cywilnego. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez Sąd, który orzeknie, mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli. Wyjątkiem, kiedy jeden ze współwłaścicieli może bez zgody drugiego dokonać wymiany, czy naprawy – są tzw. czynności zachowawcze. Czynnością taką jest np. konieczność załatania dachu, gdy zwłoka może spowodować zalanie mieszkania. Reasumując, bez zgody sąsiadki, bądź Sądu brak jest prawnej możliwości obciążenia jej połową kosztów wymiany dachu.

Zgodnie z art. 637 kc, jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia, wyznaczając w tym celu przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin, z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu nie przyjmie naprawy. Przyjmujący może odmówić naprawy, gdyby wymagała nadmiernych kosztów. Gdy wady usunąć się nie dadzą albo gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim, zamawiający może od umowy odstąpić, jeżeli wady są istotne. Jeżeli wady nie są istotne, zamawiający może żądać obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku. To samo dotyczy wypadku, gdy przyjmujący zamówienie nie usunął wad w terminie wyznaczonym przez zamawiającego.

Zgodnie z art. 177 kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy. Pomimo dowiedzenia się o ciąży, po upływie terminu do złożenia odwołania, ma Pani prawo żądać przywrócenia do pracy oraz wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy (art. 47 kp). W tym przypadku, należy udowodnić, iż znajdowała się Pani w ciąży w momencie doręczenia wypowiedzenia lub upływu jego okresu, zaś tygodniowy termin na wniesienie odwołania od wypowiedzenia liczy się od chwili, w której matka dowie się o ciąży. Zazwyczaj będzie to dzień badania.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej z dnia 27 lipca 2002r. sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar w chwili jego wydania jest niezgodny z umową, a ustawowym przykładem takiej niezgodności jest również nieprawidłowo wykonany montaż przez sprzedawcę. W razie stwierdzenia takiej wady przed upływem 6 miesięcy od zamontowania, domniemywa się, że taka niezgodność istniała od początku. Stolarz twierdząc, iż wada powstała od nieprawidłowego użytkowania, powinien tą okoliczność udowodnić, gdyż to na sprzedawcy spoczywa ciężar dowodu. Zgodnie z ustawą, kupujący może żądać w pierwszej kolejności nieodpłatnej naprawy albo wymiany drzwi na nowe. Dopiero, gdyby naprawa albo wymiana okazały się niemożliwe lub wymagały nadmiernych kosztów, kupujący ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy.